Vroegkinderlijk Trauma

Wat heeft trauma met een eetstoornis te maken?

 

Eetproblemen worden meestal niet in verband gebracht met vroegkinderlijk trauma. Recente inzichten uit de prenatale psychologie leren ons dat ervaringen die ongeboren kinderen in de buik, tijdens het geboorteproces of in de eerste paar levensjaren opdoen zo overweldigend kunnen zijn dat het hen traumatiseert.

Met name bij hooggevoelige kinderen blijkt de kans op trauma in de allereerste jaren of zelfs al tijdens de zwangerschap vertienvoudigd. Zelfs relatief onschuldige gebeurtenissen kunnen bij hooggevoelig kinderen zoveel impact hebben dat ze geen kans zien het te verwerken. Ze blijven er vaak alleen mee rondlopen.

Overlevingsstrategieën

Een gevolg van (vroegkinderlijk) trauma is dat je al heel vroeg strategieën moest inzetten om te kunnen overleven. Hoe meer angst wordt ervaren hoe intenser de overlevingsreactie. Dit klinkt heftig maar op jonge leeftijd wordt een indringende gebeurtenis al heel snel als levensbedreigend ervaren.

Voorbeelden kunnen zijn ‘heel snel bang en niets durven, zeer teruggetrokken gedrag, leven in een eigen droomwereld, anderen pleasen en continu willen helpen, een dwingende behoefte alles te bepalen of al heel jong zeer perfectionistisch ingesteld zijn en geen fouten mogen maken.

Vooral hooggevoelige kinderen merken veel meer op dan gemiddeld en het komt ook nog eens harder en dieper binnen. Ze hebben simpelweg een ander neurologisch systeem.

Lastig gedrag

Strategieën om te overleven worden in de praktijk door ouders en op school als lastig en problematisch ervaren, waardoor je zelfbeeld gemakkelijk schade oploopt. Bij hooggevoelige kinderen gaat dit razendsnel omdat ze zich al heel jong erg bewust zijn van zichzelf en kritiek erg hard binnenkomt.

Bij voldoende basisvertrouwen ervaar je rust, ontspanning, vertrouwen en overgave.

 

Basisvertrouwen

Ieder mens heeft behoefte aan een gezonde en warme basis in het leven. Een vroege angstige (traumatische) ervaring heeft helaas een grote impact op de opbouw van deze basis, je basisvertrouwen neemt af.

Een verminderd basisvertrouwen zorgt voor grote problemen, omdat het automatisch zorgt voor een hogere aanmaak van stresshormonen. Je bent continu alert en je basisspanning is hoog. Dit wordt helaas vaak niet opgemerkt als je klein bent omdat het iets is dat zo bij je karakter lijkt te horen.

Wanneer je echter na een schokkende ervaring (onbewust) in beslag wordt genomen door angsten wordt het heel moeilijk om de ontwikkelingstaken die horen bij opgroeien goed te doorlopen. Dit kan logischerwijs leiden tot behoorlijke problemen op sociaal, emotioneel of cognitief terrein. Eetproblematiek begint niet voor niets vaak juist rond de (pré)pubertijd of adolescentie.

Een eetstoornis is een verstoring in je ontwikkeling en is te herstellen

Het is dus belangrijk om op zoek te gaan naar intense en indringende ervaringen vanaf de start van je leven inclusief de tijd voor de geboorte. Hiermee kun je jouw basisvertrouwen volledig herstellen waardoor de eetstoornis als vanzelf bestaansrecht verliest en er ruimte ontstaat voor wie je echt bent en altijd al was.

Basisvertrouwen is het gevoel dat je altijd mag zijn wie je bent, ook als je ANDERS bent, met het volste vertrouwen dat je ouders er altijd zullen zijn. Je kunt je logischerwijs alleen optimaal ontwikkelen als je volledig jezelf kan zijn.

GRATIS E-Book – Wat is BASISVERTROUWEN?